Τι φταίει το παιδάκι;

«Πέταξαν πέτρες και δύο μπουκάλια στο δωμάτιο όπου κοιμάμαι. Φοβήθηκα πάρα πολύ, και εγώ και η οικογένειά μου. Ηταν περίπου πέντε άτομα και φώναζαν όταν επιτέθηκαν στο σπίτι μας», είπε το αγόρι από το Αφγανιστάν, ο Αμίρ, στον «Ελεύθερο Τύπο». Ο Αμίρ βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα το τελευταίο διάστημα, γιατί είχε κληρωθεί να παρελάσει ως σημαιοφόρος για την 28η Οκτωβρίου, αλλά τελικά του έδωσαν την πινακίδα του σχολείου του στη Δάφνη. Τα ξημερώματα της Παρασκευής, άγνωστοι πέταξαν πέτρες στο σπίτι του, στο δωμάτιο που κοιμούνται τα παιδιά της οικογένειας.

Ο ερχομός των προσφύγων και μεταναστών στην Ευρώπη, ξύπνησε τον φασισμό μεγάλης μερίδας του πολιτισμένου και καλά κόσμου.. Στη χώρα μας, οι Έλληνες δείξαμε έναν χαρακτήρα πιο ανθρώπινο, πιο πολιτισμένο… κι αυτό μας τιμά. Στην περίπτωση του Αμίρ, έχουμε έναν νέο νόμο, την εθνική μας συνείδηση.. κι ένα παιδί ανάμεσα.

Ο Αμίρ κληρώθηκε, το σχολείο αποφάσισε άλλα απ’ ότι ορίζει ο νόμος (εδώ έχουμε μια παρανομία που πέρασε έτσι..), και τελικά το παιδάκι την πλήρωσε με φόβο για κάτι που δεν φταίει.. Κι επειδή δεν κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, θα καταγράψουμε τις εξής θέσεις:

1) Η σημαία μας είναι ένα εθνικό σύμβολο που περιποιεί τιμή απ’ όλους τους ανθρώπους του κόσμου. Το ίδιο συμβαίνει με όλες τις σημαίες… και γι αυτό οι στρατιωτικοί οφείλουν χαιρετισμό σε όλες.

2) Η παρέλαση είναι η απόδοση τιμής στην ιστορία και τους ήρωες που έπεσαν για την ελευθερία της χώρας μας και του έθνους μας.

3) Αίμα για την ελευθερία δεν έδωσαν μόνο Έλληνες. Έδωσαν όσοι αγάπησαν την Ελλάδα.

4) Η μαθητική παρέλαση έχει μεγάλο νόημα όταν υπηρετεί τους άγιους συμβολισμούς της ιστορίας μας.

5) Περισσότερο κακό κάνουν οι κοντές φούστες, τα make up και οι ακροδεξιές φιέστες… παρά ένα παιδάκι που τιμά τη χώρα μας κρατώντας τη σημαία της στην παρέλαση..

Καταλαβαίνω την απόφαση των δασκάλων να μην κρατήσει το παιδί μου τη σημαία… είπε η μάνα. Ωστόσο είχε κι αυτή το δικαίωμα να αρνηθεί το παιδί της να κρατήσει τη σημαία, αλλά δεν το έπραξε..

Τελικό αποτέλεσμα όλων αυτών; Ένα παιδί να λάβει μήνυμα μίσους.. Ίσως αυτό το παιδί να γινόταν ένας Αντετοκούμπο, ή ένας λαμπρός επιστήμονας που θα έλεγε τα καλύτερα λόγια για τη χώρα που τον αγκάλιασε και του έδωσε τα εφόδια να προχωρήσει ελεύθερος και μακριά από πολέμους τη ζωή του.. Αυτό δεν είναι και το βαθύ νόημα των εθνικών επετείων;