Τότε τα πιτσουνάκια ξεκίνησαν να ασκούν κριτική στους γονείς εκείνων των αγοριών.. οι οποίοι όπως σημείωσαν… δημιουργούν φιλοπόλεμους και μισαλλόδοξους ανθρώπους.. Συνέχισαν λέγοντας ότι όσο υπάρχουν τέτοιοι γονείς οι οποίοι αγοράζουν όπλα στα παιδιά και τα «εμποτίζουν» με μίσος για τους άλλους λαούς.. χρησιμοποιώντας μάλιστα και χαρακτηρισμούς όπως μογγόλοι και υπανάπτυκτοι.. τόσο δεν πρόκειται να έχουμε ειρήνη στον πλανήτη.. Επισήμαναν επιπλέον ότι αν ποτέ γίνει πόλεμος ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία.. όλοι εκείνοι οι ίδιοι κι από τις δυο μεριές γονείς θα ευθύνονται..
Όπα… δικαίωμα που λένε και στην τράπουλα.. Εγώ δεν μίλησα εκεί μπροστά καθότι ήθελα να αντλήσω όλες τις σκέψεις τους γι αυτό το άρθρο.. Κατόπιν και η αλήθεια είναι δίχως να το πολυσκεφτώ.. απαντώ κατά κάποιον τρόπο σ’ αυτά τα πιτσουνάκια.. και σε όσους συμμερίζονται τις ίδιες απόψεις..
Θέτω τους εξής προβληματισμούς..
1/ Εμείς όλοι που μικρά παίζαμε με όπλα και «δημιουργούσαμε» υποτιθέμενους εχθρούς όπως Τούρκους, Γερμανούς, Ιταλούς, Αλβανούς, κλέφτες, Ρώσους, Κινέζους και άλλους.. είμαστε σήμερα αυτοί που θέλουμε να κάνουμε πολέμους;
2/ Υπάρχουν μανάδες που σήμερα γεννούν στρατιώτες και άλλες που γεννούν ανθρώπους;
3/ Το γεγονός ότι σήμερα κανείς νους (ούτε παιδικός) δεν πλάθει πολέμους με τους Γερμανούς παρ’ ότι εκείνοι πριν λίγα χρόνια ξεκίνησαν δυο παγκοσμίους πολέμους.. ενώ με τους Τούρκους δεν συμβαίνει το ίδιο.. οφείλεται στην επιμόρφωση των παιδιών μας;
4/ Τελικά αν χρειαστεί ποιος θα πολεμήσει; Πόσο κοντά μας είναι ένας πόλεμος;
5/ Ο πόλεμος για την κοινωνική ισότητα είναι κι αυτός ένας πόλεμος;
6/ Αν είμαστε υπέρ της μη ύπαρξης του στρατού.. τότε θεωρούμε ότι πρέπει τα σύνορά μας να είναι ανοιχτά; Συμβαίνει το ίδιο και με τα σπίτια μας.. και με τις περιουσίες μας;
Δια ταύτα..
Όσο υφίσταται υπαρκτός ο κίνδυνος της αφαίρεσης του αγαθού της ειρήνης από το λαό μας.. τόσο η μόνη σίγουρη οδός εξασφάλισης θα είναι οι άνθρωποι που μπορούν να πιάσουν τα όπλα και να πολεμήσουν για τα ιδανικά τους.
Οι πόλεμοι σταματούν όταν είναι ικανές οι συνθήκες τις ειρήνης… Τέτοια ισχύ αποτροπής έχει η συνθήκη κοινής παρουσίας σε μεγάλους θεσμούς – ενώσεις – οργανισμούς… όπως λόγου χάρη η ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Το γεγονός ότι είμαστε από κοινού στο ΝΑΤΟ με την Τουρκία έχει αποτρέψει ήδη την πολεμική έλξη..
Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι ανάμεσά μας που με πρόσχημα ότι δεν πιστεύουν στον πόλεμο (λες και εμείς οι υπόλοιποι πιστεύουμε και τον θέλουμε).. προσπαθούν να κρύψουν το δικό τους φόβο. Ιδίως αν κάποιοι έχουν μια μεγάλη περιουσία.. τότε ο πειρασμός της φυγής στο εξωτερικό και της συμμετοχής τους στο ρόλο του παρατηρητή ή θεατή των δύσκολων στιγμών για το έθνος.. αναβοσβήνει συνεχώς στο μυαλό τους..
Προτροπή μου…
Να μάθουμε να ξεχωρίζουμε το τι επιθυμούμε και το τι εξασφαλίζουμε. Επιθυμούμε παγκόσμια ειρήνη και δουλεύουμε πάνω στη δημιουργία των κατάλληλων συνθηκών.. και εξασφαλίζουμε την προσωπική μας ειρήνη μαθαίνοντας ακόμα και στα παιδιά μας να φυλάττουν Θερμοπύλες.. και όχι να έχουν το ρόλο του Εφιάλτη..
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου