Γιατί έπρεπε να ζητήσει συγγνώμη ο πρωθυπουργός;

Προτού ξεκινήσω να γράφω τα δυο δικά μου λόγια.. αναδημοσιεύω τρεις δηλώσεις ανθρώπων που επλήγησαν από τις φονικές πυρκαγιές στο Μάτι.

«Πού είναι το κράτος να επιβάλει κανόνες, να ρίξει τις μάντρες, να βάλει πρόστιμα; Φταίνε όλοι οι πολιτικοί διαχρονικά γι’ αυτό που έχει γίνει στη χώρα. Όλοι εκτός... από τους τωρινούς που με 87 νεκρούς δεν βρήκαν κανένα λάθος στους χειρισμούς τους. Φταίνε όλοι… ο οικισμός, οι κάτοικοι, ο αέρας, οι εμπρηστές… όλοι εκτός από αυτούς.»

«Δεν μας είπαν μια συγγνώμη, μόνο μας κατηγορούν κι από πάνω... Μια συγγνώμη, μια παραίτηση κάποιου σε ένδειξη σεβασμού προς τους νεκρούς... Όταν καίγονταν το σπίτι μας, οι πυροσβέστες μου ζήτησαν συγγνώμη, οι πυροσβέστες, που ήταν εδώ και πάλευαν για εμάς, που δουλεύουν για τρεις κι εξήντα, που επιχειρούν με τα σαράβαλα... Και δεν βρέθηκε ένας πολιτικός – από τον δήμαρχο μέχρι τον πρωθυπουργό – να πει μια λέξη...»

«Σου δίνουν το δικαίωμα να αγοράσεις νόμιμα εκτός σχεδίου, χτίζεις με άδειες, σου βάζουν νερό και ρεύμα, κάθε τρεις και λίγο περνάνε νόμους “τακτοποίησης” για τα αυθαίρετα και μετά σου λένε “καλά να πάθεις που κάηκες, γιατί είχες αυθαίρετο’’. Εδώ υπάρχουν και βίλες πλουσίων προφανώς, υπάρχουν όμως και σπίτια μεροκαματιάρηδων που τα έφτιαξαν τούβλο τούβλο. Κάποιοι τα τελευταία χρόνια τα χρησιμοποιούν ως κύριες κατοικίες κι όχι ως εξοχικά. Αυτοί οι φτωχοί άνθρωποι κάηκαν...»

Αυτά δήλωσαν οι κάτοικοι.. σαφώς αγανακτισμένοι και με αληθινό πόνο μέσα τους. Ο Αλέξης Τσίπρας αδιαμφισβήτητα δεν επιθυμεί αυτό το τραγικό γεγονός να λειτουργήσει εις βάρος της πολιτικής του καριέρας. Στο κάτω κάτω.. η ευθύνη θαρρώ πως είναι συλλογική και διαχρονική όσον αφορά το πολιτικό σύστημα. Κι όμως.. ενώ ως πρωθυπουργός παρουσίασε γρήγορα αντανακλαστικά σχετικά με τα μέτρα φροντίδας των πυρόπληκτων και επέδειξε μια στάση σοβαρότητας και ευθύνης.. δεν ζήτησε μια συγγνώμη. Δεν το σκέφτηκε; Όχι.. δεν το νομίζω αυτό.

Η συγγνώμη για να έχει μια σημασία.. θα πρέπει να συνδυαστεί με παραίτηση. Αυτό υποστηρίζουν πολλοί.. άσχετα αν σ’ αυτή τη μερίδα ανθρώπων διακρίνεις και ψήγματα πολιτικού δόλου γι αυτήν την εξέλιξη. Εντούτοις.. για τον απλό κοσμάκη.. η συγγνώμη έχει και την ηθική – σημασιολογική της υπόσταση. Μια συγγνώμη από το στόμα του πρωθυπουργού.. αποτελεί και τη μεγαλύτερη αναγνώριση πως ο τρόπος που εκτελείται η πολιτική στη χώρα.. όλα αυτά τα χρόνια της μεταπολίτευσης.. οι σχέσεις μεταξύ πολιτικών και ψηφοφόρων, πολιτικών και συμφερόντων, πολιτικών και φατριών.. φέρνουν τέτοια θλιβερά αποτελέσματα. Αυτή η συγγνώμη δεν είναι προσωπική, ούτε κομματική, ούτε ιδεολογική.. αυτή η συγγνώμη είναι και πρέπει να είναι μια συγγνώμη αλλαγής. Μια συγγνώμη που θα οδηγεί στη «νηστεία» του πολιτικού συστήματος απέναντι στους πειρασμούς της εξουσίας.. απέναντι στον διάβολο που κινεί το παράνομο και το καταχρηστικό..

Μια συγγνώμη που έπρεπε να την πει ο Αλέξης Τσίπρας.. Ποτέ δεν είναι αργά.